UNICEF: Εκπαίδευση και ισότητα των φύλων

Η μόρφωση είναι ένα βασικό ανθρώπινο δικαίωμα, ζωτικό για την ανάπτυξη και την ευημερία των ατόμων και των κοινωνιών συνολικά. Η UNICEF συνηγορεί για ποιοτική βασική εκπαίδευση σε όλα τα παιδιά - αγόρια και κορίτσια - με έμφαση στην ισότητα των φύλων και στην εξάλειψη κάθε είδους ανισοτήτων.

Στην υποσαχάρια Αφρική, περίπου 45,5 εκατομμύρια
παιδιά δεν φοιτούν στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση

Η UNICEF εργάζεται με μια σειρά από τοπικούς, εθνικούς και διεθνείς συνεργάτες για την πραγμάτωση των στόχων της, που αφορούν το δικαίωμα στη μόρφωση και στην ισότητα των φύλων.

Κύρια στοιχεία για την Εκπαίδευση
Ο αριθμός των παιδιών που δεν φοιτούν στο Δημοτικό Σχολείο αν και έχουν την αντίστοιχη ηλικία, εκτιμάται ότι έχει μειωθεί από 115 εκατομμύρια το 2002 σε 101 εκατομμύρια το 2007. Από αυτά, τα 53 εκατομμύρια είναι κορίτσια.
Σε παγκόσμια κλίμακα, περίπου το 80% των παιδιών σχολικής ηλικίας πηγαίνουν σχολείο. Στις λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες, αυτός ο αριθμός αγγίζει το 66%.
Η παρακολούθηση της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης φτάνει το 61% περίπου στην Δυτική και Κεντρική Αφρική, το 81% στην Νότια Ασία και το 83% στην Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική.
Ο μεγαλύτερος πληθυσμός παιδιών που δεν πηγαίνουν στο σχολείο (στοιχεία του 2007), βρίσκεται στην υποσαχάρια Αφρική, όπου περίπου 45,5 εκατομμύρια παιδιά δεν φοιτούν στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Ακολουθούν η Νότια Ασία (35 εκατομμύρια), η περιοχή της Μέσης Ανατολής και Βόρειας Αφρικής (6,7 εκατομμύρια), οι χώρες της Ανατολικής Ασίας και του Ειρηνικού (4,7 εκατομμύρια) και η περιοχή της Λατινικής Αμερικής και Καραϊβικής (4,2 εκατομμύρια).

Παγκοσμίως, μόνον το 49% των παιδιών ανάλογης ηλικίας φοιτούν στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Τα υπόλοιπα είτε πηγαίνουν ακόμη σε κάποια τάξη του Δημοτικού είτε έχουν εγκαταλείψει το σχολείο.

Το χάσμα μεταξύ των δύο φύλων όσον αφορά την παρακολούθηση της Πρωτοβάθμια Εκπαίδευσης, έχει σχεδόν εξαλειφθεί σε περιοχές όπως αυτές της Ανατολικής Ασίας (το σύνολο των εγγραφών στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση συνολικά είναι 98% για τα αγόρια και 97% για τα κορίτσια, ενώ το συνολικό ποσοστό σχολικής παρακολούθησης είναι 88% για τα αγόρια και 88% για τα κορίτσια), στην περιοχή της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης και της Κοινοπολιτείας των Ανεξάρτητων Κρατών το σύνολο των εγγραφών στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση είναι 92% για τα αγόρια και 90% για τα κορίτσια, με συνολικό ποσοστό σχολικής παρακολούθησης 94% για τα αγόρια και 92% για τα κορίτσια.
 

Στην Ανατολική και Νότια Αφρική υπάρχουν περισσότερα κορίτσια από αγόρια που παρακολουθούν τάξεις του δημοτικού με τις συνολικές εγγραφές στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση να φθάνουν το 83% για τα αγόρια και το 82% για τα κορίτσια, συνολικό ποσοστό σχολικής παρακολούθησης 69% για τα αγόρια και 70% για τα κορίτσια.
 

Κλειδί η εκπαίδευση των κοριτσιών
Η εκπαίδευση των κοριτσιών είναι το κλειδί για να εξασφαλίσουμε πως η επόμενη γενιά θα λάβει εκπαίδευση. Περίπου το 75% των παιδιών εκτός πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης στις αναπτυσσόμενες χώρες είχαν μητέρες που δεν είχαν πάει σχολείο.
 

Στο δρόμο προς την Εκπαίδευση για Όλους

• Για να επιτύχουμε καθολική πρόσβαση στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση μέχρι το 2015, τα ποσοστά εγγραφής πρέπει να αυξηθούν παγκόσμια κατά 1,3% το χρόνο και για τα επόμενα δέκα χρόνια. Ορισμένες χώρες πρέπει να πραγματοποιήσουν πιο εντυπωσιακές προόδους. Για παράδειγμα, το Μπενίν πρέπει να βελτιώνει τα ποσοστά αυτά κατά 2,88% κάθε χρόνο, η Ερυθραία κατά περισσότερο από 4%, το Νεπάλ κατά 2,25% και το Αφγανιστάν κατά 3,9% το χρόνο.
• Εάν οι περισσότερες χώρες στη Μέση Ανατολή και τη Β. Αφρική, την Ανατολική Ασία & Ειρηνικό και στη Λατινική Αμερική & Καραϊβική συνεχίσουν με τους αυξανόμενους ρυθμούς εγγραφής στο σχολείο που παρουσιάζουν, θα είναι εντός των Αναπτυξιακών Στόχων του 2015.
• Χώρες που κατάργησαν τα σχολικά δίδακτρα είδαν τρομερή αύξηση στα ποσοστά εγγραφής στο σχολείο: στην Κένυα το 2003 οι εγγραφές αυξήθηκαν από 5,9 εκατομμύρια σε 7,2 εκατομμύρια μέσα σε λίγες εβδομάδες. Η Ουγκάντα, η Τανζανία και το Μαλάουι είχαν ανάλογη επιτυχία.

Αναλφαβητισμός
Υπάρχουν 781 εκατομμύρια ενήλικες αναλφάβητοι σε όλο τον κόσμο, το 64% απ' αυτούς είναι γυναίκες. 

από Μαρία-Δέσποινα

Παραδοσιακά παιχνίδια Κύπρου - Paradosiaka Paixnidia Kypros

1.Το Διτζίμιν

Το Διτζίμιν είναι ένα παραδοσιακό παιχνίδι της Λαμπρής. Σ` αυτό οι παίχτες δοκίμαζαν να σηκώσουν πέτρες. Αυτός που θα σήκωνε την πιο βαριά πέτρα ήταν ο νικητής

2.Το κόκαλο 

Το κόκαλο είναι ένα παιχνίδι που παίζεται με έξι ή παραπάνω παιδιά. Για να παίξεις αυτό το παιχνίδι χρειάζεσαι ένα κομμάτι ξύλο που να μοιάζει με κόκαλο και μία κιμωλία.
Με την κιμωλία σχεδιάζεις έναν κύκλο στη μέση και δύο γραμμές, μία δεξιά και μία αριστερά. Σκοπός του παιχνιδιού είναι να καταφέρεις να πάρεις το κόκαλο από το κέντρο. Τα παιδιά χωρίζονται σε δύο ομάδες. Κάθε παιδί από την κάθε ομάδα έχει έναν αριθμό. Ο κάθε παίκτης προσπαθεί να πάρει το κόκαλο από το κέντρο χωρίς να τον πιάσει ο αντίπαλός του. Αν τον πιάσει, ο πόντος είναι του αντιπάλου. Αν όμως ο αντίπαλος περάσει τη γραμμή του ο πόντος είναι δικός του. Το παιχνίδι κερδίζει η ομάδα που έχει τους περισσότερους πόντους.

3. Ο Ζίζιρος

Μαζεύονται τα παιδιά και αποφασίζουν ποιος θα τα "φυλάει". Αυτός λοιπόν κάθεται σ' ένα σκαμνί ή στέκει σκυφτός και βάζει το δεξί του χέρι κάτω από την αριστερή του μασχάλη, κρατώντας την παλάμη ανοιχτή προς τα επάνω, ενώ με το αριστερό του χέρι κρατάει κλειστά τα μάτια του.
Οι άλλοι παίκτες στέκονται προς τ' αριστερά του και ένας απ' αυτούς τον πλησιάζει, του χτυπάει την ανοιχτή παλάμη και ύστερα απομακρύνεται μαζί με τους άλλους. Όλοι χοροπηδούν γύρω του και στρυφογυρίζουν το δάχτυλο τους φωνάζοντας "Μπιζζ!" όπως κάνει η μέλισσα. Αυτός που τα φυλάει πρέπει να μαντέψει ποιος τον χτύπησε. Αν τον ανακαλύψει, τότε αυτός παίρνει τη θέση του αλλιώς το παιχνίδι συνεχίζεται κατά τον ίδιο τρόπο.

4.Τα Σκατέλια ή Σκατούλικα
Τα παιδιά έπαιζαν αυτό το παιχνίδι αν και δεν ήταν ζωηρό.
Στοίβαζαν μερικές μεγάλες πέτρες, τη μια πάνω στην άλλη. Αυτές οι πέτρες λέγονταν «Σκατέλια». Μετά το Σχετικό λάχνισμα έν παιδί έμενε κοντά στα σκατέλια, ενώ τα υπόλοιπα παιδιά πήγαιναν σε κάποια απόσταση. Κάθε παιδί κρατούσε τη δική του πέτρα την οποία έριχνε πάνω στα σκατέλια, με σκοπό να ρίξει όσες περισσότερες πέτρες μπορούσε. Αμέσως μετά έπρεπε να τρέξει και πιάσει την πέτρα που έριξε, ενώ το παιδί που ήταν κοντά στα σκατέλια βιαζόταν να ξαναστοιβάξει τις πέτρες και να αγγίξει αν μπορούσε το παιδί . Αν τα κατάφερνε, τότε ο ηττημένος έμενε κοντά στα σκατέλια και συνεχιζόταν το παιχνίδι. Αν δεν τα κατάφερνε, έμενε εκεί στα σκατέλια το παιδί που ορίστηκε από την αρχή. Το παιχνίδι συνεχιζόταν μέχρι να βαρεθούν τα παιδιά.

5. Το λιγκρίν
Παίρνουμε δυο πέτρες στο ίδιο μέγεθος και ύψος και τις βάζουμε τη μια απέναντι από την άλλη με λίγη απόσταση μεταξύ τους. Από πάνω τους βάζουμε ένα μικρό κομμάτι ξύλο που ονομάζεται «Λιγκρίν». Ο παίχτης κρατά στο χέρι του ένα πιο μεγάλο ξύλο που ονομάζεται «Λίγκρα». Με τη «Λίγκρα» ο παίχτης πιάνει το «Λιγκρίν», από κάτω το πετά στον αέρα και το χτυπά με όλη του τη δύναμη για να πάει όσο πιο μακριά γίνεται. Αυτός που θα στείλει το «Λιγκρίν» πιο μακριά είναι και ο νικητής.
περισσότερα εδώ
Μαρία-Δέσποινα